Υπαρχουν,ακομη και σημερα,πολλοι ανθρωποι οι οποιοι διερωτωνται για ποιον λογο δεν μπορεσε ποτε η Αριστερα(....και οχι η "αριστερα")να γινει "παραταξη εξουσιας"(....οχι "κομμα"),οχι μονον στην Ελλαδα,αλλα και σε καμμια αλλη "δυτικη"χωρα.Και αυτο παρα το γεγονος οτι σε αρκετες περιπτωσεις οι συνθηκες ηταν ευνοικες γι'αυτην.Ο λογος ,φυσικα,δεν ειναι μονον ενας.Ειναι αρκετοι.Υπαρχει ομως ενας συγκεκριμενος ο οποιος ειναι καθαρα "ενδογενης",ενω σχεδον ολοι οι αλλοι λογοι εκπορευονται,καλλιεργουνται,συντηρουνται,και ,φυσικα,αξιοποιουνται,απο "αλλους χωρους".Ο λογος αυτος,λοιπον,ο οποιος συνιστα και την μεγιστη εσωτερικη παθογενεια της Ελληνικης Αριστερας,ειναι οτι αποτελει την μονη παραταξη για την οποια το "divide et impero"( διαιρει και βασιλευε ) δεν ειναι αναγκαιο να εκπορευθει και να στηριχθει απο τους εκαστοτε αντιπαλους της.Τα καταφερνει μια χαρα και μονη της,λειτουργουσα κυριολεκτικα ως "αμοιβαδα".Ητοι μολις ξεπερασει ενα ,μικρο σχετικα,μεγεθος,αυτοδιασπαται δια διχοτομησεως.Αλλα και τα προκυπτοντα δυο μερη,οταν φθασουν παλι αυτο το "κρισιμο μεγεθος",τις παρυφες,δηλαδη,της εξουσιας,διχοτομουνται εκ νεου.Οχι,δε,μονον αυτο.Αλλα τα προκυπτοντα απο την διχοτομηση μερη δεν λειτουργουν ως "αδελφα" οντα,ουτε καν ως "αδιαφορουντα" το ενα για την υπαρξη του αλλου.Αντιθετως ! Μετατρεπονται σε σκληρους ανταγωνιστες,ισως δε και σε "ορκισμενους εχθρους",οι οποιοι επιδιδονται σε αγωνα "αλληλοαπαξιωσης",αν οχι και "αλληλοεξοντωσης".Συνηθως επικαλουνται προς τουτο λογους "ιδεολογικης καθαροτητας".Παρα,δε,το οτι αυτο γινεται αντιληπτο πρωτα απ'ολα στους ιδιους,αδυνατουν να εξευρουν και να εφαρμοσουν διαδικασιες αντιμετωπισης της "παθογενειας" αυτης.Οσο αυτο το "modus vivendi et operandi" παραμενει κυριαρχο,οι "αντιπαλοι"της αριστερας δεν εχουν και πολλα πραγματα να φοβηθουν.
