Σε αυτό που λες, γνωρίζω κάτι διαδικαστικό, αν και δεν θα καταλήξω σε πολύ διαφορετικό συμπέρασμα.Οι εναλλακτικές μορφές έκτισης της ποινής, αυτά τα πολυετή προγράμματα επανένταξης, ψυχολογικές προσεγγίσεις από ψυχιάτρους, ψυχολόγους, κοινωνιολόγους, κοστίζουν πολύ. Κάτι που σημαίνει ότι επιβαρύνονται με το τίμημα οι ίδιοι οι καταδικασθέντες. Αποτέλεσμα οι πλούσιοι να έχουν δυνατότητα να το επιλέξουν ενώ οι μπατίρηδες όχι.Προφανώς και αυτό είναι απολύτως άδικο. Και θα ήθελα να ζω σε έναν κόσμο, όπου δε θα υπήρχαν τέτοιου είδους διακρίσεις. Απλώς αναφέρθηκα στο παραπάνω για να μην δημιουργείται η απόλυτη πεποίθηση ότι δωροδοκούνται οι δικαστές και άρα ο πλούσιος τη βγάζει πάντα καθαρή.