Θυμάστε κάποια άλλα μεγάλα έργα όπως η υποθαλάσσια της Θεσσαλονίκης, αυτό της εκτροπής του Αχελώου, αλλά επίσης και η πεζοδρόμηση του Ιστορικού Κέντρου της Αθήνας (με υπογειοποίηση) κεντρικών οδών;Τι κοινά έχουν όλα αυτά; Είναι μεγάλες, κενόδοξες εξαγγελίες φαραωνικού τύπου, που έγιναν για τα μάτια του κόσμου, δίχως μελέτες περιβαλλοντικές, βιωσιμότητας, επιπτώσεων στην οικονομική ή άλλη δραστηριότητα. Και βέβαια δεν έγιναν ποτέ. Ας περάσουμε στο εν λόγω έργο. Ακούγεται πολύ καλό, μια όμορφη περατζάδα με ποδήλατο ή για πεζούς, που ίσως επιφέρει θετικά αποτελέσματα στη ζωή των δρόμων αυτών και των άμεσα γειτονικών τους. Αλλά•υπάρχει σοβαρή περιβαλλοντική μελέτη;•υπάρχει μελέτη συγκοινωνιακή;•υπάρχει μελέτη διατηρησιμότητας;Γιατί αν αυτά δεν υπάρχουν, πρόκειται για μια ακόμα φούσκα που στόχο έχει το τίποτα! Γιατί τι να το κάνω να περπατάω διακόσια μέτρα ανάμεσα σε αραιά δέντρα όταν ο διπλανός δρόμος θα είναι πήχτρα σε αυτοκίνητα, καυσαέριο και αφημένος στην απόλυτη υποβάθμιση και μιζέρια του; Τι να την κάνω την φωτισμένη περατζάδα αν σε απόσταση αναπνοής αστικοί οικισμοί πνέουν τα λοίσθια λόγω της εγκατάλειψης και της συνεχούς υποβάθμισης τους. Ναι να γίνει αυτό (και πολλά άλλα έργα), αλλά ως μέρος ενός σοβαρού σχεδίου, που να βλέπει το δάσος και όχι τα δύο ποτισμένα (;) ‘δεντράκια’ μόνο.…ενός σχεδίου που να σέβεται και να αναβαθμίζει τη ζωή όλων των κατοίκων και όχι μόνο των επισκεπτών κάποιων περιοχών…που να λύνει προβλήματα και να μην δημιουργεί άλλα σε γειτονικές περιοχές, κάνοντας το βίο αβίωτο συμπολιτών μας …να έχει προοπτική βιωσιμότητας οικονομικής Και πάνω από όλα, να είναι μέρος ενός οραματικού σχεδίου για το πώς θέλουμε να είναι η πόλη μας συνολικά, για τα επόμενα χρόνια, πως θέλουμε να ζούμε σε αυτή, όχι απλά την ώρα της σχόλης και του περιπάτου, αλλά στην καθημερινότητά μας. Αν δεν γίνουν αυτά, έχουμε μια ακόμη ‘υποθαλάσσια’, φοβάμαι.