Μακάρι το φεντεραλιστικό όνειρο να γίνει κάποια στιγμή πραγματικότητα. Όταν όμως ο Βορράς κατηγορεί τον ρέμπελο Νότο και ο Νότος τον εξουσιαστικό Βορρά καταλαβαίνουμε την απουσία μιας κάποιας αλληλεγγύης που θα βασιζόταν σε κάποια μορφή ευρωπαϊκής ταυτότητας. Επομένως κάτι πάει στραβά και δεν είναι μόνο τα παρανοϊκά κράτη - έθνη. Τα εθνολαΪκιστικά επιχειρήματα έρχονται και πατάνε κατά τη γνώμη ακριβώς στην απουσία μίας συμπαγούς ευρωπαϊκής ταυτότητας (που ως τέτοια εδράζεται σε πολιτισμικά, αξιακά, πολιτικά κριτήρια βέβαια και όχι σε επιδοτήσεις).Εδώ με αφορμή την οικονομική κρίση στα ίδια τα κράτη - έθνη τα αποσχιστικά κινήματα κάνουν πάρτι. Καλά ξεμπερδέματα γενικώς.