Ένας βασικός πυλώνας της ΕΕ είναι η αλλυλεγγύη μεταξύ των κρατών μελών. Μια αλληλεγγύη που δεν τέθηκε σε εφαρμογή κατά την περίοδο αυτή.Αν η αλληλεγγύη ήταν ενεργή τότε η έννοιες όπως ο ευρωσκεπτικισμός καιτων εθνικών νομισμάτων θα ήταν άχρηστες. Το θέμα είναι ότι το Ευρώ είναι νόμισμα όλων των Μελών της ΟΝΕ και όχι μόνο των ισχυρών (το μάρκο πχ δεν θα είχε ποτέ την δυναμική του ευρώ χωρίς τις υπόλοιπες οικονομίες).Στην ΕΕ κατα την περίοδο της Χρηματοπιστωτικής κρίσης δημιουργήθηκαν αντικρουόμενα συμφέροντα μεταξύ των κρατών μελών. Έτσι μία υποτίμηση του ευρώ που ίσως θα ήταν μία πολύ σημαντική βοήθεια για τον Νότο ήρθε σε αντίθεση με τα συμφέροντα του "Βορρά".Ο Νότος δανείστηκε (ένα μεγάλο) απευθείας από τα κράτη μέλη (δλδ πήρε λεφτά απευθείας απο τους φορολογούμενους πολίτες των κρατών μελών) ενώ ταυτόχρονα κίνησε διαδικάσιες βίαιης και γρήγορης εσωτερικής υποτίμησης.Αυτό σίγουρα ενίσχυσε τις φώνες αντίδρασης και στις 2 πλευρές (δανείστες και δανειζόμενους). Αν υπήρχαν εθνικά νομίσματα σίγουρα η κρίση αυτή θα είχε αφήσει πολύ λιγότερα σημάδια στην ΕΕ (πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα το ΗΒ).Σίγουρα η Ευρώπη δεν θα βγει ίδια μέτα την περίοδο αυτή. Δεν θα δυαλύθει αλλά θα αλλάξει. Μια ενδεχόμενη επιτυχία μίας αριστερής κυβέρνησης ακόμα και στην Ελλάδα θα επιρεάσει όλη την ευρωπαική ρόη.