Όλοι έχουν μερίδιο στην συγκεκριμένη τραγωδία. Ακόμη κι ο υπάλληλος από το Μπαγκλαντές, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δουλεύει 18ωρα, για πενταροδεκάρες και υπό το καθεστώς του φόβου για να μην τον διώξουν και δεν έχει να φάει, επομένως χέστηκε για την ατομική ασφάλεια του παιδιού σου/μου/της/του/των. Επίσης ο "επιχειρηματίας" που εκμεταλεύεται εγκαταστάσεις και προσωπικό, χέστηκε για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες δουλεύουν οι άνθρωποι αυτοί, καθώς και για την αδειοδότηση ή τη συντήρηση των εγκαταστάσεων του, στην Ελλάδα της κρίσης, με μοναδικό κριτήριο την κονόμα. Το θλιβερό σε κάθε τραγωδία που συμβαίνει σ΄αυτή τη χώρα, είναι πως δυστυχώς η ύπαρξη προδιαγραφών λειτουργίας, τα μέτρα πρόληψης κι ασφάλειας και οι υπεύθυνοι αναζητούνται εκ των υστέρων.Όσες κορώνες κι αν βγάζουμε όλοι, περί μη ύπαρξης των ανωτέρω, δεν υπάρχουν λόγια παρηγοριάς γι αυτή την οικογένεια.Μαύρο στο δήμαρχο του Ελληνικού, μπας κι αρχίσει να κουνιέται τίποτα.