Μη χάφτετε τα παραμυθάκια με τα πετρέλαια ευελπιστώντας πως η πρώτη τους έννοια είναι να μοιράσουν τα όποια κέρδη, των όποιων πετρελαίων ή υδρογονανθράκων στον λαουτζίκο... Όταν με το καλό (ή με το κακό...), αργά ή γρήγορα, ξεκινήσει η εκμετάλλευση τους (και με τσάμπα εργατικό δυναμικό), μην έχουμε αυταπάτες πως θα γίνουμε οικονομικώς, Σαουδική Αραβία ή κοινωνικώς μία Νορβηγία... Πολύ το φοβάμαι πως τα οικονομικά οφέλη δεν πρόκειται να αποτελέσουν όφελος προς ολόκληρη την κοινωνία με τα ανάλογα ποσοστά κοινωνικοοικονομικής ωφέλειας διαφόρων τομέων παρά θα τα επωφεληθεί μόνο μία συγκεκριμένη κατηγορία ελιτίστικης -γνωστής και μη εξαιρετέας- πλέμπας... Οπότε αυτά τα περί «πεσίματος υπογραφών» ως άλλα πεφταστέρια-κάνε μία ευχή... μη μας χαροποιούν μέχρι να δούμε στην πράξη τι θα γίνει. Ας είμαστε ρεαλιστές, έστω λιγάκι υποψιασμένοι. Και μετά, πολύ αργότερα, αναλόγως των πραγματικών καταστάσεων ίσως μιλήσουμε και για κάποια αισιοδοξία, πάντα συγκρατημένη...