Όπως ήδη ανέφερα, δεν νομίζω πως μπορεί κανείς να διαφωνήσει για τις περιπτώσεις στυγερής εκμετάλλευσης. Η κριτική μου αφορούσε περισσότερο την επιλογή θέματος. Πόσα άρθρα πρέπει να γραφτούν με ιστορίες σύγκρισης και αδικίας μισθωτών. Ας πάμε και λίγο παρακάτω (ή παραπάνω ανάλογα πως το βλέπει κανείς..). Λείπουν “φωνές” που να εκφράζουν τη πλειοψηφία των επιχειρηματιών, που και αυτοί υποφέρουν και αυτοί είναι εργαζόμενοι. Το πλήθος των επιχειρήσεων στην Ελλάδα είναι μικρές και μικρομεσαίες, δεν πρόκειται για τα μεγα-θηρία. Ο μέσος Έλληνας επιχειρηματίας απέχει πολύ στην πραγματικότητα από τον “κεφαλιοκράτη”,ταξικό εχθρό. Είναι μόνος του στη γωνία, απέναντι σε ένα εχθρικό κράτος και σύστημα. Για να απαντήσω στο παράδειγμά σου θα αναφέρω πως ναι μεν υπάρχουν τέτοιου είδους “διευκολύνσεις “ τις οποίες καρπώνονται όμως όσοι τελικά δεν έχουν πρόβλημα (ελάχιστοι) καθώς οι προϋποθέσεις είναι τέτοιες ώστε να αποκλείονται όσοι πραγματικά θα χρειάζονταν αυτού του είδους τη βοήθεια. Δεν είμαι σίγουρος αν αυτό συμβαίνει λόγω της συνηθισμένης βλακώδους πρακτικής του κράτους που εφαρμόζει κάτι τσαπατσούλικα χωρίς να έχει μελετηθεί ή ηθελημένης πρακτικής για τα μάτια του κόσμου, τα δελτία ειδήσεων, την κοινή γνώμη κλπ καθώς έτσι κι' αλλιώς δεν υπάρχουν χρήματα. Επίσης δεν νομίζω πως ο μέσος επιχειρηματίας στηρίζει το επιχειρηματικό του μοντέλο στο ότι θα κάνω τη τάδε και τάδε λαμογιά και γίνω πλούσιος ...Αν η Ελλάδα αποτελούσε ένα χώρο που ευνοεί το επιχειρείν, θα είχαμε γεμίσει από μικρομεσσαίους ευρω-μετανάστες επιχειρηματίες (και πριν τη κρίση) αλλά αυτό δεν συμβαίνει διότι μόνο οι ξένες πολυεθνικές μπορούν να αντέξουν το καθεστώς άντε και κάνας Ιρλανδος.με μπαράκι σε νησί.Και να αναφέρω και εγώ ένα άλλο παράδειγμα αδικίας, την απόδοση ΦΠΑ πριν το εισπράξει μία επιχείρηση και χωρίς να λαμβάνεται υπόψη πότε και αν θα το εισπράξει. Με μία βόλτα στα δικαστήρια θα συναντήσει κανείς άπειρες υποθέσεις όπου επιχειρηματίες κατηγορούνται για μη απόδοση ΦΠΑ το οποίο ποτέ δεν εισέπραξαν (βλέπε φέσι). Όταν καλείται να αποδώσει ΦΠΑ που θα εισπράξει μετά από μήνες και χωρίς δυνατότητα δανεισμού είναι πολύ λογικό συχνά να δυσκολεύεται να καλύψει μισθοδοσία κλπΘα μπορούσα να το κουράσω και να αναφερθώ σε πολλά αλλά παραδείγματα αλλά θα μείνω στην ουσία η οποία έχει να κάνει με τη γνωστή τάση του Έλληνα προς τον παραλογισμό που ενίοτε μας κάνει γοητευτικούς προς τους άλλους λαούς αλλά συνήθως μας καταστρέφει.Δεδομένου του ότι η οικονομία βασίζεται σε μικρές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις στις οποίες εργάζεται η πλειοψηφία των Ελλήνων δεν θα έπρεπε να ενδιαφερόμαστε όλοι για την καλή πορεία τους ? Πέραν των εξαιρέσεων αυτό δεν θα σήμαινε και βελτίωση των συνθηκών εργασίας ? Στο παρακάτω πόστ του maimos αναφέρεται μια καλή απάντηση.
