Ζω δύο χρόνια στην Κύπρο και ετοιμάζομαι να επιστρέψω Ελλάδα. Η αλήθεια είναι ότι η Κύπρος μου απέδειξε ότι αν έχεις προσόντα και ταλέντο σε ότι κάνεις, έχεις ευκαιρίες να τα αναδείξεις και να καταφέρεις και να βρεις δουλειά και να σε εκτιμήσουν σε αυτήν. Όμως η αλήθεια είναι πως δεν μπόρεσα να ενσωματωθώ, αποκτώντας φίλους καρδιακούς και λοιπά. Ίσως να φταίνε οι άνθρωποι που γνώρισα ίσως κι εγώ δεν ξέρω. Αλλά όταν ακούς στην τηλεόραση να παίρνουν άνθρωποι τηλέφωνο και να κατηγορούν συνεχώς τους αλλοδαπούς και τους κοινοτικούς ότι τους παίρνουν τις δουλειές (ενώ όταν έψαχνες για αντικαταστάτρια στην δουλειά σου οι Κύπριες που έστειλαν βιογραφικό απέρριπταν τελικά τη δουλειά πριν έρθουν καν για συνέντευξη) ή όταν ακούς απόψεις σε μεσημεριανάδικο της tv ότι η ομοφυλοφυλία είναι ασθένεια ή ακόμα κι όταν όλοι σε ρωτούν αν είσαι παντρεμένη επειδή συζείς και δεν ξέρουν πως να αποκαλέσουν το φίλο σου κι έτσι τον λένε αρραβωνιαστικό σου για να τον νιώθουν κάτι πιο επίσημο, δεν μπορείς παρά να νιώσεις ότι είναι μια οπισθοδρομική κοινωνία. Επίσης όταν εκείνον τον αποκάλεσαν ξιμαρισμένο (βρωμιάρη, μιασμένο ή κάτι τέτοιο) στην δική του δουλειά επειδή είναι Ελλαδίτης, όταν ο ιδιοκτήτης του σπιτιού μας μας λέει ότι ήρθαν οι Καλαμαράδες και μας κατέστρεψαν την ώρα που του πληρώνουμε το υπέρογκο νοίκι του για ένα σπίτι χωρίς θέρμανση που βγάζει προβλήματα κάθε τρεις και λίγο, όταν αστυνομικός που μας σταμάτησε για κλήση μας ζήτησε τα χαρτιά αλλοδαπών (ξέρω ότι πρέπει να έχουμε αλλά δεν ξέρω αν θα αποκαλούσε ποτέ αστυνομικός έναν Κύπριο αλλοδαπό στην Ελλάδα και αμφιβάλλω για το πόσο χρειάζονται για να σου κόψουν μια κλήση για ζώνη), ε όσο να 'ναι βιώνεις έναν ρατσισμό.Δυστυχώς όλα αυτά υπάρχουν αν και μπορείς να συνηθίσεις κι εγώ ειλικρινά θα έμενα στην Κύπρο κι άλλο. Παρά το γεγονός ότι τα πράγματα χειροτερεύουν με μειώσεις μισθών και απολύσεις είναι ακόμα καλύτερα απ' όσο είναι στην Ελλάδα. Αλλά ο φίλος μου όχι. Όποτε όποιος θέλει να έρθει έχω να συμβουλέψω τα εξής: Πρώτον να έρθετε αφού έχετε κάνει πρώτα μια έρευνα στην αγορά εργασίας και καλύτερα να είστε εξειδικευμένοι σε κάτι γιατί αλλιώς τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Δεύτερον να είστε οπλισμένοι με υπομονή και ανοιχτοί με διάθεση να καταλάβετε την ιστορία και την νοοτροπία του τόπου γιατί αλλιώς δεν θα την παλέψετε. Και τρίτον σε περίπτωση που θέλετε να βγάλετε και χρήματα από την όλη κίνηση σας να είστε έτοιμοι για αιματηρή οικονομία γιατί αλλιώς δεν μένει φράγκο στο τέλος του μήνα. Αυτά τα ολίγα.
