Κατανοητό το συναίσθημα, ωστόσο αναρωτιέμαι αν είστε πάντα τόσο αυστηρός/ή με τους ανθρώπους γύρω σας. Εύχεστε δηλαδή σε όσους τρώνε τυρί πχ να βιώσουν τον πόνο της αγελάδας που της πήραν τα μικρά της εκατό φορές για να τη βυζαίνουν μέχρι να πεθάνει, σε όσους/ες φοράνε δερμάτινα να νιώσουν τον πόνο των ζώων που σφαγιάστηκαν για την ένδυσή τους και πάει λέγοντας;Ηρεμήστε λίγο γιατί και αυτό που λέτε είναι κάπως σαδιστικό. Η εκμετάλλευση των ζώων συμβαίνει επειδή ακόμη σαν κοινωνίες το θεωρούμε αποδεκτό, είναι μία κοινωνική συνθήκη τόσο δεδομένη που δύσκολα μπορεί κάποιος/α να αποστασιοποιηθεί για να τη δει αντικειμενικά. Συμμερίζομαι απόλυτα τον θυμό σας για τα αθώα θύματα των ταυρομαχιών, ωστόσο το να ευχόμαστε να νιώσουν οι άνθρωποι όπως τα αθώα (μη ανθρώπινα συνήθως) θύματά τους, φοβάμαι ότι θα προκαλούσε ολοκαύτωμα. Ας ξεκινήσουμε από τον προβληματισμό καλύτερα.