Δεν έχω γνώσεις σε οικονομικά αλλά αυτό μπορώ να το ξέρω: οι επενδύσεις σε γεφυρες δρόμους στάδια σε μια Αθήνα που λόγω των Ολυμπιακών του 2004 ειναι υπερπλήρης σε αυτά ειναι ενα στρεβλο μοντέλο αναπτυξης.Ο πιο ευκολος τρόπος να κανεις αναπτυξη χωρίς μελλον ειναι να χτιζεις πράγματα μισο αχρηστα, που δεν επιστρέφουν ποτε τα λεφτα τους πίσω - π.χ σήραγγα Υμητου - κατακρατώντας πόρους απο την υγιη επιχειρηματικοτητα και την βιωσιμη αναπτυξη.Μιλαμε για Φαραωνικα εργα με επιστροφή στην αποδοση τους όσο οι πυραμιδες, όταν φτιαχτηκαν.ΟΠοιους συμφερουν αυτα τα έργα: μα τους παραχωρησιουχους! Γιατι το μεγαλο κολπο δεν ειναι η κατασκευη αλλα και η εκμεταλλευση - η φεουδαλοποιηση - υποδομών (βλ. Αττική Οδος, το πανακριβο Αεροδρομιο κλπ)Αντιθετα υπαρχουν αλλα εργα, πχ γραμμή 4 του μετρο, τα οποία θα διαχειριζονται απο μια δημοσια εταιρια (αρα δεν θα ειναι η χρυσοφορος ορνιθα), στο κατω κατω ολο το δικτυο του μετρο δεν ειναι ιδιαιτερα κερδοφορο,αλλα εχει συγκλονιστική επιστροφη σε κοινωνικά αγαθα: μειωση ρυπανσης, εισαγωγων καυσιμων, ανοδος ποιοτητας ζωής κλπ κλπ.Επομενως με βαση αυτα χαίρομαι ιδιαίτερα που η πρωτη δηλωση της Δουρου ειναι εναντιον αυτον των Φαραωνικων εργων που σχεδιαζονταν, με μονους επωφελημένους τους παραχωρησιουχους τους!!!