"Μόνο εγώ την ακούω, ρε?" Το κακό με το πιο πάνω μελόδραμα για όσους γνωρίζουν στοιχειώδη δημοσιογραφική δεοντολογία είναι ότι ενώ όλοι έχουμε βρεθεί σε αντίστοιχα περισταικά μίνιμουμ once in a lifetime δεν ευδοκιμεί να απευθύνεται σε αναγνωστικό κοινό- γιατί σε αυτό απευθείνεται εν τέλει η ...υπερευαίσθητη -μη μου άπτου- κειμενογράφος με το κακό αντιαισθητικό σεξιστικό όνομα- με προσβλητικό τρόπο. Ο συντάκτης οφείλει να εκπροσωπεί το κοινό περί καλού αίσθημα και όχι να καβαλάει την πένα του. Είναι προσβλητική γραφή, αργκό του δρόμου το λιγότερο και wannabe something που θέλει να τραβήξει βίαια την προσοχή μας και εν τέλει εφηβική και άσφαιρη επιχειρηματολογία αφού η ανάλυση του περιστατικού δεν δίνει έστω κάποιες πληροφορίες όπως διορθωτικά κάποιοι αναγνώστες κάνουν εδώ. Γιατί κάποιοι να γράφουν σώνει και καλά κάτι ενώ δεν έχουν τίποτα? Ναι "ρε" εμείς αυτά τα βλέπουμε κάθε μέρα, εσύ που ζεις? σε γυάλινο δοχείο?
