Στο Ζώο που Ξεψυχα του Ροθ (που γενικά δεν είναι από τους αγαπημένους μου) η Κονσουέλα, κεντρική ηρωίδα του, περιγράφει έναν τοίχο της Κούβας που βλέπει τον ωκεανό και από κάτω του περνούν και βολτάρουν οι άνθρωποι. Νομίζω με αυτή τη μουσική θα θελα να ήμουν εκεί σήμερα το πρωί!