Με τρομάζει η απόρριψη χωρίς αντιπρόταση. Η αυτοοργάνωση και η αυτοδιαχείριση είναι μία αισιόδοξη και δημιουργική αντίδραση όσων από εμάς αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε μπροστά στα αδιέξοδα μίας κρίσης που έχουν δημιουργήσει άλλοι, αλλού και τους βοηθά να μας κάνουν να σκύψουμε κι άλλο και να δεχτούμε όρους εργασίας μεσαιωνικούς.Τι θα μπορούσε κατά την άποψη σου να κάνει κάποιος; 3000 αυτοκτονίες μετράμε ήδη. Η εγκληματικότητα βαράει κόκκινο. Τι είναι δηλαδή ποιο θεμιτό, από το να απαλλαγούμε από τους ρόλους της καταναλωτικής και παραγωγικής μηχανής και να απελευθερωθούμε μέσα από τη συνεργασία και τη συνύπαρξη;Επέτρεψε μου να θεωρώ πως συμβάλεις στη συζήτηση του θέματος :)