Άρη μου έχω πήξει, μπήκα να σου πω ότι ο Σαββόπουλος είναι ο ήρωας και ο αντιήρωάς μου. Κάθε φορά που τον διαβάζω του τα χώνω, και κάθε φορά που τον ακούω τον συγχωρώ τον μπαγάσα. Γιατί τα είδε, γιατί τα διαισθάνθηκε, γιατί έγραψε γαμώ τις μουσικές, και στίχους ανυπέρβλητους. Τελευταία συνδέω τον Σαββόπουλο με τον μπαμπά μου.Οι ίδιοι άνθρωποι που με διαμόρφωσαν τώρα μου λένε άλλα αντ' άλλα, κι εγώ ακούγομαι σαν έκο απ' τον παλιό τους εαυτό. Θα ζήσω.Επίσης πρέπει να σου πω ότι το "Βρώμικο Ψωμί" είναι το αγαπημένο τραγούδι του Στηβακίου από τότε που πρωτοάκουσε Σαββόπουλο (2005). Το τραγουδάει πού και πού σε μια ακατάληπτη διάλεκτο. Το φχαριστιέμαι.Το δικό μου αγαπημένο είναι από τη Ρεζέρβα, το Πρωινό, με την Αφροδίτη Μάνου. Αλλά για να πώ την αλήθεια όλα τα τραγούδια του Σαββόπουλου είναι τα αγαπημένα μου (με εξάιρεση το Κούρεμα, αλλά και πάλι το σκέφτομαι).Και η επωδός προς Διονύση Σαββόπουλο: Ρε Διονύση γέρασες, κι εγώ είμαι ήδη σαράντα χρονών. Στης ΕΦΕΕ την συγκέντρωση έλαμψα δια της απουσίας μου και δια της παρουσίας σου. Με τραγούδησαν, να σαι καλά. Αλλά αν όσα μου είπες είναι για πέταμα, ας φτιάξουμε μια χωματερή οικολογική, μακριά από αρχαία, να τα φυτέψουμε μπας και φυτρώσουν.
