Το καλοκαίρι του 1995 και μόλις είχαμε τελειώσει το Λύκειο. Σε ένα club στη Χαλκιδική, όπου είχα ήδη καταναλώσει 2 ποτήρια βότκα με λεμόνι και ο μπάρμαν άρχισε να μας κερνάει σφηνάκια. Εγώ δασκαλεμένη από τα μεγαλύτερα αδέρφια μου να μη μπερδεύω ποτέ ποτά, ξέχασα τα πάντα και κατέβασα περίπου 10 σφηνάκια (άλλα βότκα, άλλα σαμπούκα και άλλα τεκίλα) με αποτέλεσμα να βρεθώ ολομόναχη στην τουαλέτα λιπόθυμη. Ξύπνησα μετά από κάποια ώρα (ποτέ δεν έμαθα πόση) τρομοκρατημένη και χωρίς να θυμάμαι πώς βρέθηκα εκεί. Νομίζω ήταν το καλύτερο μάθημα που πήρα σχετικά με το αλκοόλ, γιατί από τότε έμαθα πότε να σταματάω.
