Εγώ καταλαβαίνω πού δίνει βάση το κείμενο. Ότι οι περισσότεροι μετανάστες δεν έγιναν μετανάστες από επιλογή αλλά από ανάγκη, και μάλιστα χωρίς να είναι η Ελλάδα ο τελικός προορισμός τους. Πράγματι, έτσι είναι. Αν βλέπει κανείς ρεαλιστικά και καθαρά τα πράγματα δεν μπορεί παρά να συμφωνήσει με τον αρθρογράφο. Προσπαθεί, επίσης, να επισημάνει πόσο άτοπο είναι να γενικεύσει κανείς για το σύνολο των Πακιστανών, με την δικαιολογία ότι στο Πακιστάν και σε άλλες χώρες της περιοχής δεν έχει αξία η γυναικεία ζωή. Πράγματι, κι εδώ θα συμφωνήσω. Δεν μπορούμε να γενικεύσουμε με κριτήριο την εθνικότητα.Μόνο που δεν μιλάμε για το μεταναστευτικό αλλά για την βάναυση κακοποίηση ενός 15χρονου κοριτσιού. Ο δράστης, αν είναι ο Πακιστανός, έχει ως ελαφρυντικό το ότι είναι μετανάστης; Μπορεί, πραγματικά, να γίνει σύγκριση ανάμεσα στην Ελλάδα και στις χώρες που αναφέρονται στο άρθρο; Ασφαλώς και εδώ υπάρχει βία και κακοποίηση γυναικών, μην ξεχνάμε τη συμμετοχή της χώρας μας στο trafficking. Τουλάχιστον, όμως, δεν δηλητηριάζονται τα κορίτσια επειδή πηγαίνουν σχολείο, δεν αναγκάζονται να παντρευτούν από πολύ μικρή ηλικία, δεν υπόκεινται σε κλειτοριδεκτομή, δεν ρίχνονται στην πυρά μαζί με το νεκρό σύζυγό τους, δεν δολοφονούνται αν βιαστούν, δεν τους ρίχνουν βιτριόλι οι σύζυγοι, δεν είναι υποχρεωμένες να κυκλοφορούν με μπούρκα, κλπ, κλπ. Τέλος πάντων, αυτό που μου έκανε εντύπωση, όσον αφορά τον Πακιστανό, αν είναι αυτός ο δράστης ξαναλέω, είναι ότι σύμφωνα με τη δικηγόρο του, όταν του πρότεινε να τον κεράσει κάτι να φάει ή να πιει εκείνος αρνήθηκε επειδή είναι Ραμαζάνι. Εκεί καταλαβαίνεις πόσο ασήμαντη ήταν γι ‘αυτόν η κοπελίτσα : η ηθική του και η ανθρωπιά του εξαντλήθηκαν στο να τηρήσει το Ραμαζάνι.
