MaRouli77 10.8.2012 | 08:49"Πρώτον δεν έχει το θάρρος να γράψει όσα έγραψε, 10 μέρες νωρίτερα"Και πού να το 'ξερε πριν 10 μέρες ότι σε 10 μέρες θα πέθαινε ο Κατσιφάρας; Είχε υπογράψει ο μακαρίτης συμβόλαιο με τον Χάρο; Άλλωστε κανένας που είναι στα λογικά του δεν θα καθόταν ν' ασχολείται με την κατάσταση της υγείας ενός Κατσιφάρα. Και γιατί θα χρειαζόταν θάρρος να έγραφε τη γνώμη της 10 μέρες πριν;."δεύτερον εκμεταλλεύεται, ακριβώς το γεγονός της κηδείας του, για να δώσει έμφαση σε αυτό που γράφει."Το γεγονός του θανάτου (όχι της κηδείας) ενός παλιού πολιτικού τον φέρνει για λίγο ξανά στο προσκήνιο. Για να γράψεις κάτι, χρειάζεσαι συνήθως μιαν αφορμή. Ο θάνατος ενός πολιτικού είναι εξαιρετική αφορμή για να κρίνεις την πολιτεία του."Όπως εκείνη, κατά την άποψη σου, έχει το δικαίωμα να κρίνει το νεκρό πολιτικό (όχι ως πολιτικό, γιατί το, αν έκανε κάποιον να γελάει αφορά την προσωπική του σχέση με τους συνεργάτες του), έτσι κι εγώ έχω δικαίωμα να την κρίνω για όσα γράφει, κι εσύ εμένα."Ασφαλώς."Και τέλος, αν κάποιος θέλει να είναι τόσο σκληρός πάνω από ένα πτώμα, "Το πτώμα τι σχέση έχει; Δεν πήγε να τα πει στην κηδεία του ούτε πέταξε το πτώμα στα σκυλιά."θα ήθελα να ακούσω την άποψη του και για τους νεκρούς παππούδες και τους μπαρμπάδες, που πίστεψαν στο ΠΑΣΟΚ του '80, στον Ανδρέα και στην Αλλαγή και έδωσαν αυτή τη δύναμη σε άτομα σαν τον Κατσιφάρα για 2 δεκαετίες σχεδόν και τους έκαναν να αισθάνονται θεοί."Τη φαντάζεται κανείς εύκολα.Κι ένα επιτύμβιο του Μανώλη Αναγνωστάκη (http://users.sch.gr/symfo/sholio/kimena/anagnostakis_thesaloniki_epitimvio.htm), που ταιριάζει γάντι στον μακαρίτη:Επιτύμβιον Πέθανες - κι έγινες και συ: ο καλός.Ο λαμπρός άνθρωπος, ο οικογενειάρχης, ο πατριώτης.Τριάντα έξι στέφανα σε συνοδέψανε, τρεις λόγοι αντιπροέδρων,εφτά ψηφίσματα για τις υπέροχες υπηρεσίες που προσέφερες. Α, ρε Λαυρέντη, εγώ που μόνο το 'ξερα τι κάθαρμα ήσουν,τι κάλπικος παράς, μια ολόκληρη ζωή μέσα στο ψέμα.Κοιμού εν ειρήνη δε θα 'ρθω την ησυχία σου να ταράξω.(Εγώ, μια ολόκληρη ζωή μες στη σιωπή θα την εξαγοράσωπολύ ακριβά κι όχι με τίμημα το θλιβερό σου το σαρκίο).Κοιμού εν ειρήνη. Ως ήσουν πάντα στη ζωή: ο καλός,ο λαμπρός άνθρωπος, ο οικογενειάρχης, ο πατριώτης. Δε θα 'σαι ο πρώτος ούτε δα κι ο τελευταίος.