Μια καθηγήτρια μου ήταν μέσα στα θύματα μαζί με την οικογένεια της. Από τους πιο αξιοπρεπείς εκπαιδευτικούς. Το έμαθα σαν σήμερα πριν 9 χρόνια και νόμιζα ότι ήταν κακόγουστο αστείο συμμαθητή μου αλλά δυστυχώς δεν ήταν. Ολόκληρες οικογένειες ξεκληρίστηκαν και ουσιαστική τιμωρία δεν αποδόθηκε ποτέ, όπως και για τίποτα άλλο έχει συμβεί στην Κύπρο. Πρόσφατα βγήκαν στο διαδίκτυο φωτογραφίες των πτωμάτων στα συντρίμμια λίγο μετά την πτώση. Εννοείται δεν τις είδα όμως άτομα που ξέρω τις μοιράστηκαν στο facebook και ένοιωσα αηδία. Εμείς μπορεί να ξεχνάμε αλλά οι οικογένειες τους δεν θα ξεχάσουν ποτέ . Ατυχήματα συμβαίνουν ακόμα και με την σημερινή τεχνολογία αλλά νομίζω ο κόσμος στην Κύπρο πια δεν περιμένει ούτε τιμωρία των ενόχων, ούτε πρόληψη για να αποτραπούν καταστροφές, ούτε στήριξη των οικογενειών (και δεν εννοώ απαραίτητα οικονομική). Μετά τη πτώση βγήκαν πολλές ιστορίες για τους πιλότους ιπτάμενους φροντιστές και κυρίως για τον Προδρόμου. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι ήταν καταδικασμένοι και οι υπεύθυνοι είτε δεν δικάστηκαν είτε την γλύτωσαν με μια αστεία ποινή που ήταν και εξαγοράσιμη. Μακάρι να μην υπάρξουν αλλά αθώα θύματα. Αιωνία τους η μνήμη.
