παραξενευτηκα πολυ οταν σημερα ειδα στην αγαπημενη lifo το ονομα...Φουρφουρας.πιστευα πως περα απο τους ελαχιστους κατοικους του,αντε και κανα σμαρι ανθρωπους απο τα γειτονικα χωρια,κανεις σεν τον ηξερε.που να φαμναταζομουνα...ενα καλοκαιρι καπου 5 χρονια πριν,στην τρυφερη ηλικια των 15,καταληξαμε σε αυτο το αποκομμενο απο την τουριστικη κρητη προορισμο,φιλοξενουμενοι οικογενειακων φιλων μας.στο ρεθυμνο ονειρευομασταν να παραθερισουμε,στον ψηλορειτη καταληξαμε.ηταν μια εμπειρια για ολες τις αισθησεις,οφειλω να ομολογησω.δυσκολο μερος,χαρντκορ κρητικοι,εξτρα παραδοσιακο σκηνικο.καμια σχεση με αυτο που λεμε τυπικο ορεινο χωριο.ξερα παντου,σπιτια απο δω κι απο εκει,γιαγιαδες με μουσια(!).ο ενας γειτονας κρητικαρος με μαυρη μαλλουρα και κατα κοινη ομολογια μπαφιαρη κοκορα και ο αλλος με 8 παιδια,που βαραγαν μπαλοθιες μετα τα μεσημεριανα μυζηθροπιτακια.ειχα αρχισει να απελπιζομαι.περασαν οι μερες ομως και αρχισε να μαρεσει.η σκληραδα του τοπου με μαλακωσε,και οι ανθρωποι με τον ιδιαιτερο χαρακτηρα με κερδισαν.φανταστικος και απιστευτα αστειος και ανθρωπινος ο κυρ δασκαλος στο βιντεο,εδωσε μαζι με αλλους μια νεα πνοή σε ένα μέρος που ποτε δε φανατζομουνα οτι κανει νεο θα ανθιζε ποτε.πολλα συγχαρητηρια στους νεους αυτους ανθρωπους που με αγαπη και μερακι εσκυψαν πανω απο τα μικρα παιδια για να τους προσφερουν μια εκπαιδευση και αγωγω που θα ζηλευαν και τα καλυτερα σχολεια της αθηνας.keep going αγαπητοι δασκαλοι,αξιοι!:)
