Εύστοχες παρατηρήσεις αν μη τι άλλο. Όλοι με τρόμο μοιραζόμαστε τις ανησυχίες σας. Δε θα σχολιάσω τους λόγους ανόδου της ναζιστικής αυτής οργάνωσης. Άλλοι είναι προφανείς, άλλοι είναι πολλοί βαθύτεροι και δομικοί. Άλλωστε μια αναδρομή στην πλούσια ιστοριογραφία (ενδεικτικά Ο. Paxton, Pein κ.α.) γύρω από τα πολιτικά συστήματα του φασισμού και του ναζισμού, που άνθισαν μέσα σε παρόμοιες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες κατά την περίοδο του μεσοπολέμου από μια πληθώρα αξιόλογων ιστορικών, πέρα από την κατανόηση των αιτιών, φωτίζει πολύ και το πως φτάσαμε μέχρι εδώ σήμερα και δεν εννοώ μόνο την άνοδο της ακροδεξιάς σε όλη την Ευρώπη. Ωστόσο μια παρατήρηση: αναφέρεστε σε κυβερνώντες (γενικά και αόριστα) που αδιαφορούν. Έχετε και (έχουμε) ποτέ σας (μας) αναρωτηθεί ότι ίσως δεν αδιαφορούν αλλά, αντίθετα, πολύ απολαμβάνουν για διάφορους λόγους τη δράση αυτών των υπανθρώπων; Και επίσης τι εννοείτε με το κυβερνώντες; Έχετε ποτέ αναρωτηθεί ποιες κοινωνικές τάξεις και τα συμφέροντά τους ουσιαστικά εκπροσωπούν αυτοί οι γενικά και αόριστα κυβερνώντες; Στο μεσοπόλεμο τα αστικά κόμματα και η αστική τάξη, όπως πολλοί ιστορικοί (και μη μαρξιστές μάλιστα) έχουν υπογραμμίσει, άντλησαν πολλαπλά οφέλη και στήριξαν έμμεσα και άμεσα τους εκπροσώπους των πολιτικών αυτών (πρωτίστως βέβαια ως αντίβαρο στην άνοδο της αριστεράς εκείνη την περίοδο), με τις επευφημίες μάλιστα της μεσαίας τάξης, η οποία λίγο πολύ όπως η σημερινή μεσαία τάξη στην Ελλάδα έβλεπε να καταρρέει το status quo της και να "γκρεμίζεται". Όχι αγαπητέ δεν αδιαφορούν οι "κυβερνώντες". Παρακολουθούν με μεγάλη προσοχή τη δράση της οργάνωσης και με τη δική τους ανοχή την ανεβάζουν εκεί που ακριβώς τη θέλουν, οδηγώντας σταδιακά στον εκφασισμό μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Μιας κοινωνίας βαθύτατα ταξικής στην οποία έχουν κηρύξει τον πόλεμο και συμπιέζουν προς τα κάτω προσπαθώντας οι ίδιοι να σώσουν ο καθένας το δικό του τομάρι -φευ! σε συνθήκες κρίσεις μέρος του κεφαλαίου θα χαθεί, άλλωστε αυτή η κρίση από την κατάρρευση ενός κολοσσού ξεκίνησε. Να αντισταθούμε αγαπητέ και αγαπητοί και να μην περιμένουμε από τους κυβερνώντες γιατί δεν αδιαφορούν αλλά ενδιαφέρονται και πολύ μάλιστα. Ας αντισταθούμε σε ρατσιστικά επεισόδια που συναντούμε στο δρόμο, στην καθημερινότητά μας. Όσο στεκόμαστε και κοιτάμε είμαστε καταδικασμένοι. Η λογική και η κριτική σκέψη είναι οι καλύτερες σύμβουλοι στις κρίσιμες αυτές στιγμές.
