Συμφωνώ απόλυτα με τον αθρογράφο. Εκφράζει στον μέγιστο βαθμό τις σκέψεις που έχω κάνει τον τελευταίο καιρό με αφορμή τα έκτροπα της χρυσής αυγής. Οι πράξεις της ακροδεξιάς είναι απόλυτα κατακριτέες πάντα (και δικαίως) ενώ αυτές που είναι "ντυμένες" το πέπλο της αριστεράς αντιμετωπίζονται με επιείκεια παρότι μπορεί να είναι το ίδιο βίαιες και άδικες. Στην πραγματικότητα πρόκειται για τον ίδιο ακριβώς φασισμό.Δλδ, βρίσκετε ισοπέδωση στο άρθρο και όχι στις πράξεις και στα λόγια των ψευτοαριστερών/συριζαίων/αντιεξουσιαστών??? "Αδιαφορούμε για την Ελλάδα, οι Έλληνες είναι σκατάνθρωποι, νοιαζόμαστε μόνο για τους μετανάστες, αυτοί είναι τα αδέρφια μας", "Χέστηκα κι αν κάει η χώρα, εγώ θα πάω εξωτερικό" κλπ. Και με ποιόν ακριβώς τρόπο χτυπάς το "κεφάλαιο" σπάζοντας το μαγαζί/καίγοντας το αυτοκίνητο του κάθε ψιλικαντζή, καίγοντας ανθρώπους σε τράπεζες, παίζοντας κλεφτοπόλεμο με τα ΜΑΤ κάθε σαββατόβραδο στα Εξάρχεια κλπ? Σε γνωστό αναρχικό σάιτ υπήρχε αναρτημένη φωτογραφία αιμόφυρτου ματατζή πεσμένου στο πεζοδρόμιο και στα παρακάτω σχόλια γινόταν πάρτυ από χαρά και ενθάρυνση για την πράξη αυτή. Ποιά ακριβώς είναι η διαφοροποίηση από τον κάθε ανεγκέφαλο χρυσαυγίτη που κοροϊδεύουμε όλοι μας? Αυτή είναι λοιπόν η αριστερά? Γιατί εγώ έχω υπόψιν μου ανθρώπους που θα περνούσαν εξορίες για να μη βάλουν μία τζίφρα και θα έδιναν και τη ζωή τους για να υποστηρίξουν τις αρχές τους. Είναι βαρύς ο τίτλος και κανένα από τα γνωστά-άγνωστα καλομαθημένα (στην πλειοψηφία τους) παιδάκια που επαναστατούν δήθεν και εκ του ασφαλούς δε μπορεί να τον κουβαλήσει. Σόρυ για το σεντόνι, αλλά επαναπροσδιορίστε τη λέξη "ισοπέδωση".