Υπερβολικός κι αν είναι ο αρθρογράφος, περιγράφει κάτι που εδώ και καιρό έχει επισημανθεί.Για παράδειγμα, όταν μερικοί αφελείς χαζογελούσαν με τους αγανακτισμένους και θεωρούσαν τον αποκλεισμό του κέντρου αγωνιστική πράξη (κι αυτό βία ήταν που φυσικά στερούσε το δικαίωμα της μετακίνησης και της εργασίας σε πάρα πολλούς, χώρια την περιθωριοποίηση των επιχειρήσεων του κέντρου) και όταν υπήρχε ανοχή στα ακροδεξιά γιαουρτώματα της πάνω πλατείας γιατί εξυπηρετούσαν μια συνολική πολιτική σκοπιμότητα, τότε δεν έτρεχε τίποτα. Η βία είναι ΚΛΙΜΑ. Δράση και ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ γιατί οι κοινωνίες δεν είναι ομοιογενή σύνολα και διέπονται από διάφορες τάσεις. Η ανοχή και η δικαιολόγηση έστω και μιας μορφής βίας άνοιξε τους ΑΣΚΟΥΣ ΤΟΥ ΑΙΟΛΟΥ για να εκφραστεί δυναμικά και ένα άλλο κομμάτι της κοινωνίας, που μεταχουντικά δεν είχε κοινωνική δραστηριοποίηση. Δεν είναι η Χ.Α. το ίδιο δηλαδή με τον αγωνιζόμενο λαό (που λέει πως εκφράζει ο σύριζα και το κκε). αλλά η ενδυνάμωσή της οφείλει πολλά στην παραδοχή εκ μέρους των "αριστερών" κομμάτων ότι λίγη βία δε βλάπτει. Έλα μου ντε που υπάρχουν άλλοι που θεωρούν τη βία μοναδική μέθοδο για τη λύση των προβλημάτων; Ηθική υπόσταση έδωσε ο σύριζα και το κκε στη βία φτιάχνοντας τη μέρα του χρυσαυγίτη...Αλλά όταν ειπώθηκε αυτό Άρη, τότε πολλοί ασχολούνταν με τα ζευγαράκια που φιλιόταν στην πλατεία και τον αναρχικό σκύλο...