Έχω την ίδια απορία, είτε πρόκειται για ελεύθερες είτε για παντρεμένες. Πώς μπορείς να αφιερώνεις 2 ώρες κάθε πρωί για να σηκώσεις την πολυκατοικία (σκαλωσιά, σοβάτισμα, κουρτίνες, κάγκελα) για να βγεις έξω, ακόμα και για την πιο απλή δουλειά?Δεν αναφέρομαι στις γυναίκες που φροντίζουν τον εαυτό τους, αλλά σε αυτές που το κάνουν ψυχαναγκαστικά, λες και αν βγουν μια μέρα έξω χωρίς τη βλεφαρίδα κάγκελο θα τους πάρουν το μεταπτυχιακό πίσω.Δυστυχώς δεν είναι μόνο το θέμα της ισότητας για τις γυναίκες. Μπορεί να μην έχουμε δικαιώμα ψήφου ούτε 100 χρόνια, θα μου πεις, αλλά μέχρι πότε θεωρούνταν φυσιολογικό να έχεις σκλάβους? Μπορεί να πατήσαμε στο Φεγγάρι, αλλά σαν είδος μπουσουλάμε ακόμα, πώς να το κάνουμε?Πάντως, ελπίζω για το αποτέλεσμα, γιατί ο πρώτος άντρας που αποφάσισε να μην σέρνει τη γυναίκα του από τα μαλλιά το έκανε γιατί κάτι μέσα του του είπε να το κάνει, δεν υπήρχε κάποιος άλλος να του το πει. Με τον ίδιο τρόπο, σιγά-σιγά, ίσως εξελιχθούμε κάποτε πραγματικά.@ α, μπα: καταπληκτική απάντηση.