Εγώ πάλι θυμάμαι έναν ενοριακό παπά που του έκανα μαθήματα φωνής. Κάθε φορά που πήγαινε να με πληρώσει, άνοιγε μια πορτοφολάρα να, με το συμπάθειο! Έσκαγε το πορτοφόλι απ' τα πενηντάρικα!Και τα μαθήματα δεν μακροημέρευσαν, γιατί μετά το τρίτο μάθημα, ο παπάς με ρώτησε να μπορεί να πάρει... πτυχείο Ωδικής (ήταν πάνω από εβδομήντα) για να κάνει ο ίδιος μαθήματα στους άλλους παπάδες! Και μάλιστα, μου ζητούσε να του πω, πόσο να χρεώνει το μάθημα!