Ο πόνος ειναι πολύ βαρύς όταν χάνεις άνθρωπο του οικείου σου περιβάλλοντος ,πόσο μάλλον αν χάνεις κάποιον απο την οικογένεια σου.Και η δική μου η μητέρα δεν τα κατάφερε,κι όμως πάλευε καθε μέρα γιατι αγαπούσε τη ζωη,αγαπούσε την οικογένεια της..Αν δεν έχει κάποιος ένα τέτοιο βίωμα στη ζωη του δεν μπορει να αντιληφθεί το μέγεθος των συναισθημάτων που σου ξυπνάνε μέσα σου διαβάζοντας το παραπάνω.Τιποτα στη ζωη δεν ειναι δεδομένο..γι αυτο πρεπει καθε μέρα να την παίρναμε σα να ειναι η τελευταία..έτσι θα εκτιμήσουμε το ύψιστο αγαθό της υγείας..τόσο της ψυχικής οσο και της σωματικής