H Δημοκρατία έχει δύο πόδια. Την αρχή της πλειοψηφίας και τα ατομικά δικαιώματα. Οι περισσότεροι συνήθως εννοούμε μόνο το πρώτο, που είναι πιο ευνόητο. Το δεύτερο σημαίνει ότι η πλειοψηφία δεν έχει απεριόριστες δικαιοδοσίες επί της μειοψηφίας. Αυτό υπάρχει αφ' ενός για λόγους ανθρωπισμού, αλλά υπάρχει επίσης διότι χωρίς τα ατομικά δικαιώματα, που επιτρέπουν σε κάποιον να διαφέρει, να εκφράζεται διαφορετικά χωρίς δραματικές επιπτώσεις στα αγαθά που απολαμβάνει (δουλειά, στέγη, ασφάλεια, υγεία, παιδεία κλπ), το πολίτευμα εξελίσσεται σε μια μπορφή δικτατορίας με λαϊκή βάση βέβαια, όπως τα θεοκρατικά καθεστώτα ή στην αρχική τους φάση τα κομμουνιστικά καθεστώτα. Η λαϊκή αποδοχή χάνεται κάπου βέβαια στην πορεία, αλλά ποιός να το ξέρει, χωρίς τις ατομικές ελευθερίες; Οι πλειοψηφίες πλέον διαμορφώνονται επειδή δεν μπορείς να διαφωνήσεις, όχι επειδή συμφωνείς.