Απαντώ στο σαχλο-πικρόχολο σχολιάκι περί "μιζέριας" και "φτώχειας"... Ας πάρουν επιτέλους χαμπάρι οι μεταξωτοί ντιζαϊνάτοι κάτοικοι πρωτευούσης ότι πλέον τα πράγματα έχουν αλλάξει... Εικαστικός είμαι και γω, και οπωσδήποτε κάθε δημιούργημα-έργο τέχνης (και μάλιστα αρχιτεκτονικής) με ενδιαφέρει... Όμως μόνο όταν εξυπηρετεί τον πρωταρχικό σκοπό για τον οποίο γεννήθηκε η τέχνη: να τρέφει την ανθρώπινη ψυχή... Τί έχει να προσφέρει μια πολυτελής κατοικία σε μια πόλη που καίγεται; Ωραία η κατοικία σας, άγνωστε κύριε, όμως όχι τώρα που δίπλα σας κάποιοι πετιούνται στο δρόμο για 1000 ευρώ που εσείς δώσατε για το γκαζόν... Όταν το σώμα πεθαίνει, το μάτι δε μπορεί να θαυμάσει την ομορφιά... Η πολυτέλεια γίνεται ύβρις. Σκοτίστηκα αν η χρυσή μου Tsu-Tsu με βρει μελό, όπως κι όλες οι Tsu-Tsuδες του Ψυχικού και των υπολοίπων βορείων προαστίων. Προσγειωθείτε επιτέλους στην πραγματικότητα προτού σας προσγειώσουν οι συνθήκες.
