Αυτό ακριβώς είναι το επίπεδο της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας μας σήμερα. Δεν είναι τυχαίο που έφτασε εδώ, όταν επί 30 χρόνια εκπαίδευσε τους πολίτες και τους πολιτικούς να χορεύουν στο ρυθμό που παίζει το (εκάστοτε) ντέφι. Παρακολούθησα και τη συζήτηση της Τετάρτης και παρακολουθώ και την αποψινή. Αυτό που, κυρίως, έρχεται στο μυαλό μου, είναι κάτι εκθέσεις που γράφαμε στο Λύκειο ή κάτι θεωρητικούρες που γράφαμε σε εξετάσεις, όταν ιδρώναμε και ξεφυσούσαμε και αραδιάζαμε ό,τι μας ερχόταν στο μυαλό, φροντίζοντας απλά να γεμίσουμε την κόλλα του χαρτιού με λέξεις. Επαναλήψεις και ευχολόγια. "Η απάντηση στην κρίση είναι η ανάπτυξη"! Μεγάλη ανακάλυψη, δεν μπορεί να πει κανείς.Σε μια συνεδρίαση Κοινοβουλίου, στη χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία και σε μια τέτοια χρονική στιγμή, είναι ντροπή και είναι έγκλημα να παρίστανται στη Βουλή τόσο ΛΙΓΟΙ άνθρωποι. Και με τη λέξη ΛΙΓΟΙ δεν αναφέρομαι στον αριθμό τους, αλλά στην ποιότητα τους. Φυσικά, αυτό που λείπει είναι οι άνθρωποι με ΟΡΑΜΑ, με ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ, με ΣΤΟΧΟ και οπωσδήποτε λείπουν ΟΙ ΗΓΕΤΕΣ. Και όταν λέω ηγέτες δεν εννοώ τα ανδρείκελα που πηγαινοέρχονται στις οθόνες της τηλεόρασης μας.