Προσωπικά δεν συμφωνώ ούτε με τη θεοποίηση της Μαλβίνας Κάραλη (οριακή περίπτωση τηλεοπτικής διασκεδάστριας που εμπορευόταν αφόρητες ασυναρτησίες - δεν ανήκε στην πνευματική ιντελιγκέντσια του τόπου ακόμα κι αν θεωρήσουμε ότι ο τόπος έχει την ιντελιγκέντσια που του αξίζει) ούτε στην πάση θυσία αποκαθήλωση του Σημίτη. Η αλήθεια είναι ότι αν δεν είχε μεσολαβήσει η πενταετία της πλήρους αποχαλίνωσης 2004-2009 όπου η διαφθορά δεν ήταν υπόθεση μερικών μεγάλων ντιλ αλλά έγινε κεκτημένο και του τελευταίου βλαχοδήμαρχου, η κατάσταση δεν θα είχε εκτροχιαστεί. Δεν χρειάζεται να πούμε ποιος έκανε κενό γράμμα το ΑΣΕΠ, ποιος διέλυσε τη δασοπυρόσβεση της χώρας, ούτε βέβαια ποιος εκτόξευσε το χρέος κατά 20 μονάδες του ΑΕΠ και τώρα ξεκοκκαλίζει σπάλες στη Ραφήνα ανενόχλητος.Φυσικά και μπορούμε να πούμε ότι ο Σημίτης (όπως και ο Καραμανλής θείος πολύ πριν τον Σημίτη) άφησαν να αναπτυχθούν ένα σωρό παθογένειες με τις οποίες δεν ασχολήθηκαν μπροστά στην επίτευξη των μεγάλων στόχων που είχαν βάλει για τη χώρα. Όμως σε σχέση με τους πυγμαίους που τους διαδέχτηκαν είναι οι μόνοι που το ισοζύγιο της δράσης τους δεν υπήρξε εντελώς αρνητικό. Και ειδικά ο Σημίτης θα ήταν χρήσιμος την περίοδο που διανύουμε.
