εγώ αγόραζα τα τεύχη (με προσμονή μόλις κυκλοφορούσαν, κάθε Σάββατο νομίζω) και τα διάβαζα στα μαρμάρινα σκαλιά, στις προσφυγικές πολυκατοικίες μονορούφι. Φόρος τιμής στα σημάδια από τις σφαίρες του εμφύλιου που υπάρχουν ακόμα στους τοίχους του Πατρικού στο Δουτργούτι. Και στον κ. Γεωργιάδη που πίστεψε και πρωτοστάτησε στην έκδοσή του.