#3: Εγώ βρήκα ότι το τέλος στο κορίτσι που εξαφανίστηκε ήταν υπέροχα διεστραμμένο καθώς συμπεριέλαβε και τους δύο σ'ένα καθημερινό, ατέλειωτο και τρομακτικό παιχνίδι ρόλων. Ψυχασθένεια recto-verso! Αλλά τα "Αιχμηρά αντικείμενα" παραμένουν μακράν το αγαπημένο μου από την κυρία Φλιν!