Ασε μου έχει τύχει και σε αφεντικό η περίπτωση. Ηταν και καλλιτεχνης και νόμιζε οτι είναι και πνευματώδης και ενδιαφέρων. Όποτε δεν είχε τι να κάνει (αρκετά συχνά) με φώναζε στο γραφείο του να "φιλοσοφήσουμε" το οποίο σήμαινε οτι εγώ καθόμουν σε μια καρέκλα και τον άκουγα να αναπτύσσει παιδαριώδεις και σαχλές θεωρίες περί χρόνου, αισθητικής κτλ. Η τραγική ειρωνία ήταν οτι εγώ τότε σπούδαζα φιλοσοφία και μπορούσα πολύ εύκολα να του τσακίσω τις θεωριούλες του αλλά σιγά που με άφηνε να αρθρώσω λέξη. Οταν έβγαινα από το γραφείο του παραπατώντας τη σκυτάλη έπαιρνε η γυναίκα του με τα ψυχολογικά της. Τι τραβάει ο κόσμος για να βγάλει το ψωμί του...Ιδέα - γιατί στις προκάτ απαντήσεις για τη διευθύντρια δεν προσθέτεις και το "α, μπα;" θα λειτουργεί ως ψυχολογικό boost!