Το θέμα δεν είναι αν οι Ισραηλινοί αγαπούν τα κατοικίδια ενώ οι Παλαιστίνιοι όχι. Ούτε αν ο άνθρωπος είναι σπισιστής και αν τα κατοικίδια αξίζουν την αγάπη μας.Πρέπει να καταλάβουμε ότι για να έχει κανείς κατοικίδιο πρέπει να έχει εξασφαλίσει ένα μίνιμουμ βιοτικού επιπέδου.Στη γειτονιά μου μια άστεγη κυρία έχει ένα σκυλάκι πάντοτε μαζί της για παρέα. Το σκυλάκι μοιάζει υγιές και χαρούμενο. Δεν χρειάζονται πλούτη για να έχεις πετ.Αλλά στη Γάζα ζουν σε τόσο άθλιες συνθήκες που θα ζήλευαν τους δικούς μας άστεγους. Δεν μπορούμε εύκολα να φανταστούμε τη δική τους οπτική, ούτε τόσο εύκολα να την κρίνουμε.Κακώς επικεντρωνόμαστε στα ζώα, γιατί εδώ αυτά είναι απλώς μια αφορμή, ένα τυχαίο σημείο σύγκρισης που καταδεικνύει το χάσμα βιοτικών συνθηκών μεταξύ Γάζας και Ισραήλ. Το χάσμα είναι που οδηγεί σε ξεσπάσματα οργής (η οποία θα aναζητούσε οποιαδήποτε διαφυγή εκτόνωσης) και όχι τα ζώα καθαυτά.Στατιστικά, όταν το Ισραήλ επιχειρεί στη Γάζα, για κάθε 100 Παλαιστίνιους σκοτώνεται ένας Ισραηλινός.Το Ισραήλ επιχειρεί με τα πιο σύγχρονα πολεμικά αεροσκάφη στον κόσμο και οι Παλαιστίνιοι με αυτοσχέδια βλήματα τεχνολογίας βεγγαλικού.Υπό αυτό το πρίσμα, για τους Παλαιστίνιους η αναφορά σε τρομαγμένα ζωάκια είναι flaming. Καταλαβαίνετε ότι αυτοί έχουν πολλά τρομαγμένα και νεκρά παιδάκια. Τα ζωάκια και να τα ήθελαν δεν μπορούν ούτε να τα ταΐσουν ούτε να φανταστούν πώς θα ήταν να τα έχουν σπίτι τους (αν έχουν σπίτι).Υπάρχει ένας ελλοχεύων σνομπισμός στην ερώτηση της Ισραηλινής, που μπορεί να είναι συνειδητός μπορεί και όχι, σαν να προσπαθεί να πει "τι άσχημα που περνάμε κι εμείς όταν γίνεται επίθεση στη Γάζα, είδατε; Τρομάζουν τα ζωάκια μας". Εντάξει δικαίωμά της, και αν ρωτούσε απλώς τους γνωστούς της κανένα πρόβλημα δεν θα είχε, αλλά στα social media είναι flaming.
