Δεν θα σταθώ στο αν υπάρχει βία από τη μεριά της εξουσίας ή αν υπάρχουν ή δικαιολογούνται βίαιες αντιδράσεις ή πως βλέπει ένα κομμάτι του κόσμου την κυβερνητική πολιτική. Αυτό που με ξενίζει είναι ο προσδιορισμός των όρων αυτών και η αναφορά σε αυτούς ως ελληνικό ή νεοελληνικό φαινόμενο (λες και οι πορτογάλλοι ή οι Ισπανοί ή οι Ιταλοί δεν υφίστανται βία ή δεν αντιδρούν βίαια και μάλιστα με μεγαλύτερη σφοδρότητα απ΄ότι εδώ). Νομίζω ότι η αναφορά σε τέτοια ζητήματα ως μόνο Ελληνικό φαινόμενο, έχει να κάνει περισσότερο με μία διάθεση υποβοήθησης της τελευταίας (εδώ και κάνα δίμηνο) επικοινωνιακής στρατηγικής της κυβερνητικής εξουσίας περί δύο άκρων και ότι αυτό συνεπάγεται.