Πριν ένα χρόνο ακριβώς θα έγραφα άλλα πράγματα. Θα συμφωνούσα με κάποιους, ότι ο άνθρωπος πρέπει να παλεύει μέχρι να έρθει ο θάνατος κ.τ.λ. κ.τ.λ. Τέλος Οκτωβρίου 2013 διαγνώσθηκε ο πατέρας μου με μεταστατικό καρκίνο στον εγκέφαλο. Είχε ήδη προηγηθεί μια τριετία προσπάθειας, όπου κανείς μας δεν το έβαζε κάτω, πρωταρχικά ο ίδιος ο ασθενής, βέβαια. Από εκείνο το χρονικό σημείο, που μου ανακοινώθηκε το αποτέλεσμα της μαγνητικής, όλα είναι αλλιώς. Δεν μπορώ να περιγράψω την κατάσταση, ούτε έχει σημασία. Βροντοφωνάζω, πλέον όμως, ότι η ευθανασία δεν μπορεί να αποτελεί θέμα συζήτησης σε τέτοιες περιπτώσεις. Είναι δικαίωμα του ασθενούς να το αποφασίσει. Τελεία και παύλα. Εύχομαι να μη χρειαστεί κανείς από όσους έχουν αντίθετη άποψη, να το διαπιστώσει με τον τρόπο που το διαπίστωσα εγώ.
