Καλησπέρα σας.Με τέτοιοι τύπου ασθένειες, δεν παίζεις με τις πιθανότητες, ούτε παίρνεις ρίσκα. Την απόφαση να θανατωθεί ο σκύλος, την πήραν κάποιοι επιστήμονες πολύ σχετικότεροι από εμάς τους δύο, που λειτουργούμε περίσσοτερο με συναίσθημα, παρά με λογική ή γνώση του αντικειμένου και των κινδύνων. Θα μπορούσα να σκεφτώ ότι για λόγους έρευνας, να άφηναν τον σκύλο να ζήσει υπό παρακολούθηση ώστε να μελετηθεί μάλιστα και συμπεριφορά του ιού σε άλλα θηλαστικά αλλά δεν είμαι ούτε ειδικός να κρίνω αν είναι σωστό ή σκόπιμο, ούτε έχω την δύναμη να το επιβάλλω να πραγματοποιηθεί. Απ την άλλη, οι "φιλόζωοι", θα διαδήλωναν ξανά γιατί ο σκύλος έγινε.. πειραματόζωο.Τέλος, θα ήθελα να θέσω ένα ερώτημα σε όλους αυτούς που ψηφίζουν αρνητικά. Αν σας έδιναν αυτό τον σκύλο, με την (επιστημονική) διαβεβαίωση ότι είναι απόλυτα υγιής και όχι φορέας του ιού, θα τον υιοθετούσατε να συντροφεύει εσάς, τα παιδιά σας, τους φίλους σας; Το διαμέρισμα που κατοικεί η κοπέλα με τον σύντροφο της, αν είχατε (επιστημονική πάλι) διαβεβαίωση ότι έχει απολυμανθεί και είναι ασφαλές, θα το νοικιάζατε; O φόβος του λάθους, η πιθανότητα τυχόν μετάλλαξης, η περίπτωση μη άμεσης ανιχνευσιμότητας του ιού θα περνούσαν ή όχι από το μυαλό σας; Θα κλείσω με το προηγούμενο σχόλιο μου. Η ασφάλεια των ανθρώπων προέχει και η φιλοζωία πρέπει να έχει και όρια, στα πλαίσια της λογικής. Αυτά.