Dimitris Kakogirou,κανείς δεν σε προσκάλεσε να ακολουθήσεις· εσείς την δουλειά σας και εμείς τη δική μας. Κάποια παρατήρηση επί της ουσίας έχεις να κάνεις;Spyridon,δεν βλέπω τι σχέση έχουν οι Δίκες της Μόσχας με ό,τι έγραψα πιο πάνω. Εμένα αυτά είναι τα εννοιολογικά μου εργαλεία, η θεωρητική μου «αρματωσιά», αν θέλεις. Γιατί δεν αποπειράσαι να τα αποδομήσεις, ώστε να φάνουν καλύτερα οι δικές σου άρρητες αρχές και προϋποθέσεις; Αμφιβάλλω αν ο μεθοδολογικός ιντιβιντουαλισμός που πρεσβεύει ο φιλελευθερισμός μπορεί να εξηγήσει π.χ. την προέλευση του κράτους. Το ότι υπήρξαν κάποτε αταξικές και, άρα, α-κρατικές κοινότητες ανθρώπων (αυτό που συμβατικά θα ονομάζαμε πρωτόγονο κομμουνισμό) είναι γεγονός επιβεβαιωμένο από τη σύγχρονη ανθρωπολογική και εθνογραφική επιστήμη. [Αυτό δεν το εξακριβώνει μόνο ο Engels αλλά και ανθρωπολόγοι σαν τον Pierre Clastres ο οποίος άλλωστε άσκησε δριμεία κριτική στον μαρξισμό.]Η οργανωμένη κρατική εξουσία εμφανίζεται λοιπόν σε ένα ορισμένο στάδιο εξέλιξης της ανθρώπινης κοινωνίας (πέρασμα από την προϊστορία στην ιστορία). Ο κλασικός φιλελευθερισμός εξηγεί την προέλευση και καταγωγή του κράτους δια της προσφυγής στον μ ύ θ ο: η θεωρία του κοινωνικού συμβολαίου. Ο Marx, και ύστερα απ' αυτόν ο Lenin, την εξηγεί διαπιστώνοντας ότι η εμφάνιση του κράτους έπεται της εσωτερικής διαίρεσης της κοινωνίας σε ασυμφιλίωτα ανταγωνιστικές μεταξύ τους τ ά ξ ε ι ς. Η επιβίωση της κρατικής εξουσίας σήμερα είναι η ζωντανή απόδειξη της ύπαρξης οξύτατων και ασίγαστων ταξικών αντιθέσεων στη βάση της κοινωνίας. Δεν βλέπω, ως εκ τούτου, προς τι το μειδίαμα όταν χρησιμοποιεί κανείς φαινομενικά παρωχημένες έννοιες, όπως «κοινωνικός σχηματισμός», «ταξική βάση» κ.λπ., που όμως διατηρούν ένα σαφές και επακριβώς καθορισμένο σημασιολογικό περιεχόμενο.
