Άντε επιτέλους να τελειώσει αυτό το καραγκιοζιλίκι με τις καταλήψεις. Από την εποχή του Αρσένη τις θυμάμαι: τρείς-τέσσερις μαθητές, άλλοι πέντε εξωσχολικοί άσχετοι και υγρά όνειρα επανάστασης. Ξεκινούσαν με δίκαια αιτήματα (όταν υπήρχαν) και κατέληγαν τραγέλαφοι. Από κάποιο σημείο και μετά έγινε θεσμός, ακόμα και αν δεν υπήρχε λόγος, σαν την πενταήμερη.