το αφιέρωμα είναι γεμάτο με παρελθοντικές αναφορές. καλές είναι, δε λέω, αλλά είναι κυριώς επικεντρωμένες στο συναίσθημα και μάλιστα σε ένα συναλισθημα του τύπου "μα γιατί σε μένα και σε τούτον τον κόσμο". Θυμάμαι παλιά, λίγα χρόνια μετά την ανακοίνωση της ύπαρξης του HIV φίλο να είναι οροθετικός. Τότε, έιχε πάθει κρίση. Σήμερα όμως; Η κρίση μπορεί να υπάρξει σε λίγο καιρό, που οι οροθετικοί, όπως και οι άλλοι άρρωστοι που ξοδεύουν το σύστημα της περίθαλψης, οι καρκινοπαθείς, οι με νεφρική ανεπάρκεια και άλλοι, θα είναι στην άκρη, απλά γιατί με ορθολογικά κριτήρια, αποτελούν ξόδεμα για το ορθολογικό κράτος μας, αυτό της σύγχρονης οικονομίας ντε! Τότε να σας δω τι θα πείτε και κάνετε πέρα από το να μιλάτε με γλυτερούς τόνους κάθε πρώτη του Δεκέμβρη.