Αγαπητή μου Λένα!Είχα μια ιδέα, να την μοιραστώ μαζί σου! Έχεις σκεφτεί να στήνεις μικρές σουρρεάλ ιστοριούλες από την ντουζίνα ερωτήσεων/απαντήσεων κάθε ημέρας, με ένα φανταστικό πρωταγωνιστή που θα συνδυάζει τις ιστορίες/σκέψεις/ερωτήσεις των αναγνωστών σου?Υπάρχει πολύ ψωμί νομίζω εκεί, π.χ. για σήμερα που γράφω: "Άνοιξε το twitter του, διάβασε τις ηλιθιότητες περι αεροψεκασμών και αποφάσισε να αποσυρθεί στο εργαστήριο του να φτιάξει ένα επιπλάκι.. Τον ηρεμούσε η ξυλουργική και γι'αυτό δεν μετάνιωσε ποτέ για τα μαθήματα ξυλουργικής που έκανε όταν ήταν νεότερος.. Χρειαζόταν να αγοράσει ξύλα προκειμένου να ξεκινήσει, οπότε ντύθηκε πρόχειρα και βγήκε έξω. Στον δρόμο του διασταυρώθηκε με μια νέα, όμορφη κοπέλα, που με το νάρκισσο πλέμμα που του έριξε καθώς μίλαγε στο κινητό της του πέρασε άμεσα το μήνυμα πως δεν θα του καθότανε ποτέ. Την ίδια στιγμή, προφανώς στην υπομονετική της φίλη στην άλλη πλευρά της γραμμής, ρητορικά και αρκετά ποζέρικα ρώτησε "why I don't do sex?".. Κούμπωσε το παλτό του και κλείστηκε στις μισανθρωπικές τους σκέψεις προσπαθώντας να ζυγίσει τί είναι χειρότερο, η ανθρώπινη βλακεία ή η κακία..?Συνειδητοποίησε πως αυτές οι σκέψεις του πυροδοτήθηκαν από την τυχαία συνάντηση του με την υπερφίαλη κοπέλα και έκρινε τον εαυτό του ως υπερβολικά αυστηρό.. "Ίσως έπρεπε να της μιλήσω, να καταλάβω κάτι παραπάνω για τον χαρακτήρα της, χωρίς να αρκεστώ στην πρώτη εντύπωση.." σκέφτηκε. Ενδεχομένως θα το μετάνιωνε όταν θα του συστηνότανε ως Ριρίκα και θα ξαναγύρναγε άμεσα στο πρώτο του συμπέρασμα. Στρίβοντας στη γωνία, πέτυχε τον τρελο-Κούρτσιο.. Κάθε μέρα η ίδια ιστορία με αυτόν, πάντοτε χαμογελαστός, πάντοτε βυθισμένος στις πα΄ραλογες σκέψεις του, σε έναν κόσμο μακρινό από τον δικό μας.. "Να δεις που όταν αποτρελαθούμε όλοι μας, ο Κούρτσιος θα μας βασιλέψει", σκέφτηκε και ένα πικρόχολο χαμόγελο ζωγραφίστηκε στα χείλη του..Και ούτω καθεξής! Τι λες? Το γράφουμε το βιβλίο? :D