Για να μην ξεχνούμε ποτέ τα θύματα τρομοκρατίας και να την καταδικάζουμε από όπου κι αν προέρχεται:Στο λήμμα Ελένη - Παπαδάκη - Βικιπαίδεια έχει δυο πολύ καλές παραπομπές για να μάθουμε περισσότερα για την ζωή, το ταλέντο και τον θάνατο αυτής της μεγάλης ηθοποιού. 1. Η αποκατάσταση της Ελένης Παπαδάκη κριτική στο βιβλίο του Πολύβιου Μαρσάν από τον Κοσμά Βίδιο (Το Βήμα) 2. Περισσότερες λεπτομέρειες για την ζωή της μεγάλου ηθοποιού στο: http://theatro.wordpress.com/2006/05/Αποσπάσματα:«…Χρειάζεται να φανούμε μεγάλοι, να φανούμε τέλειοι(…)για να μπορέσουμε να ονομαστούμε χωρίς τύψεις, συνάδελφοι της Ελένης Παπαδάκη(…). Χάσαμε ένα απ’ το πιο τρανά κι απ’ τα πιο σπάνια καυχήματα της ελληνικής σκηνής-χάσαμε έναν καλό φίλο κι έναν ωραίο άνθρωπο(…). Κοιμήσου ειρηνικά, αγαπημένη φίλη…Ίσαμε επάνω δεν φτάνουν μήτε η αρρώστια μιας εποχής, μήτε μιας φυλής η παραφροσύνη. Μια λέξη ακόμα: συγχώρεσέ μας…» Αλέξης Σολομός, 28.11.1945Μνήσθητι Κύριε: Για την ώρα που η λεπίδα του φονιά άστραψε κι όλος ο Θεός της Τραγωδίας εφάνη.Μνήσθητι Κύριε: Για την ώρα που άξαφνα κι οι εννιά αδερφές, εσκύψαν να της βάλουνε των αιώνων το στεφάνι.Άγγελος ΣικελιανόςΗ ψυχή της Ελένης Παπαδάκη μπορεί να αναπαυθεί με τη συναίσθηση ότι εξετέλεσε τον προορισμό της, έστω κι αν δεν πρόφθασε να τον συμπληρώσει. Όσοι δημιουργούν και χαρίζουν ομορφιά, δεν ματαιοπονούν(…). Η Ελένη Παπαδάκη δεν πέθανε: Τότε οι νεκροί πεθαίνουνε όταν τους λησμονάνε, λέει ο ποιητής». Άλκης Θρύλλος , «Νέα Εστία», 1.10.1945