Μέσα στον επαναστατολάγνο βερμπαλισμό, φαίνονται και κάτι νησίδες νοήματος: "Οι χιλιάδες άνθρωποι που διαδήλωναν, που ξενυχτούσαν στις πλατείες, που εκφράζονταν στους τοίχους και στις βιτρίνες απέδιδαν στη πόλη την στερημένη πραγματικότητα του κοινωνικού χώρου".Μ' αρέσει που το να καις βιτρίνες θεωρείται έκφραση! Σιγά μην είναι και τέχνη για το Γκούγκενχαϊμ.Επί της ουσίας, θαυμάζω το ξαναγράψιμο της ιστορίας. Ο αρθρογράφος παρουσιάζει τα χρόνια εκείνα σαν μια γκρίζα, κολασμένη εποχή που όλα τα πλάκωνε η φοβέρα του καταρρέοντος συστήματος. Αυτό είναι τεράστιο ψέμα.Το 2008 ήταν η τελευταία χρονιά μακαριότητας. Ακόμα ο κόσμος απολάμβανε τους διορισμούς του, τα δάνειά του, τις διακοπές του. Πόσοι από μας δεν θα κλαίγαμε από χαρά αν ξαναείχαμε τα εισοδήματα ή το μισθό εκείνης της χρονιάς; Η δήθεν εξέγερση του 2008 ήταν αποτέλεσμα της τζάμπα μαγκιάς πολλών δεκατιών όλο επαναστατολογία και μολότοφ δίχως συνέπειες.