"Όσο για το θάρρος και το σθένος: ποιός κάνει παιδιά σκεπτόμενος το παιδί; Όλοι για τον εαυτό τους τα κάνουν. Νιώθουν ότι θα τους κάνει καλό (για τον παραπάνω λόγο), και γεννάνε. Αν η φύση περίμενε να αναπαραχθούν τα είδη με κίνητρο τον αλτρουισμό"... Πόσο ωραία απάντηση στο 3! Αμάν αυτό το είδος μας, σε όλα σχεδόν εγωιστικά λειτουργούμε. Στον έρωτα, στις σχέσεις στην τεκνοποίηση! Ελπίζω να μη χρειαστεί να το κάνω ποτέ αλλά είμαι υπέρ των εκτρώσεων και πείτε ό,τι θέλετε! Δεν είναι κρίμα τα παιδάκια που ναι μεν τους κάνεις το δώρο της ζωής, να βασανίζονται μεγαλώνοντας γιατί εσύ υπήρξες ανεπαρκής μητέρα/πατέρας? Και δεν είναι θέμα μόνο οικονομικό, δεν είναι όλοι προορισμένοι να γίνονται γονείς! Αυτό δεν θα έπρεπε να θεωρείται μεγαλύτερη "αμαρτία"?
