Το κακό έχει παραγίνει. Δε μιλάω γι' αυτούς/-ές που "τα έχουν", και καλά κάνουν αφού μπόρεσαν μια εποχή και τα 'βγαλαν (ή τα "μάσησαν" απ' αυτούς που έβγαζαν), μιλάω για τη γραμματέα των 600 ευρώ που της σηκωνόταν το τριχί και μόνο στην ιδέα να πάρει καφέ απ' τα Έβερεστ, μην και δώσει αυτό το 1 ευρώ και χρεωκοπήσει, τη στιγμή που άλλαζε τις LV και τις Gucci τσάντες σαν μπειμπιλίνο! Με την τσάντα αυτή, να ξέρεις, πάει πάντα το μποτικό που ανέφερες, καθώς και το νυχάκι το γαλλικό (που, βεβαίως βεβαίως, το είχανε και στο χωριό τους και γι' αυτό δεν μπορούσαν να ζήσουν χωρίς αυτό ούτε εδώ...). Βέβαια, απ' την άλλη, ξέρεις ποιο είναι το ένα και μοναδικό τους επιχείρημα: ζηλεύετε που εσείς δεν έχετε. Τι να πεις από 'κει και πέρα;;.. Έχει νόημα, άλλωστε, να πεις το ο,τιδήποτε;;Όσο για τα 15χρονα καχέκτυπα των ανορεξικών ψυχικιωτών-εκαλιώτισσων μανάδων τους, που ζουν με λιποδιαλυτικά και ψυχοφάρμακα..., άσ' τα..., θλίψη! Και μια κάποια οργή, επιτρέψτε μου, γιατί ξέρεις ότι ειδικά σε αυτήν τη χώρα... ακριβώς κάτι τέτοια ατομάκια που τα έχουν βρει όλα έτοιμα και δεν έχουν πιάσει το ποτήρι τους να το πάνε από 'δω εκεί... θα τα συναντήσεις μπροστά σου όπου κι αν πας να δουλέψεις... και για να τα προσπεράσεις/καβαλήσεις... δυστυχώς θα πρέπει να φτύσεις αίμα. Τι να σου κάνουν τα πτυχία και τα διδακτορικά, η δουλειά και οι μετεκπαιδεύσεις... όταν οι "καρέκλες" είναι προορισμένες για άλλους;...Α, και κάποια στιγμή ν' ανοίξουμε και το κεφάλαιο "εξάντληση του iPhone 5 στη χώρα του 25% (και βάλε) ανεργία". Αλλά κι εκεί την ξέρω την απάντηση: Ζηλεύεις γιατί εσύ δεν έχεις. Γέο βαγγέο