Μ' αρέσει πολύ το επίπεδο του "διαλόγου" (ο θεός να τον κάνει) και της αντιπαράθεσης που καλλιεργείς εδώ πέρα εσύ και οι όμοιοι σου, πάντως. Κανένα αντεπιχείρημα, κανένας νοηματικά πλήρης και έλλογος συλλογισμός, καμία έγνοια για οτιδήποτε, μόνο αφοριστικές διατυπώσεις. Απορώ γιατί έκατσες να γράψεις αυτό το σχόλιο.Αν νομίζεις ότι ο Marx (γιατί με τοποθετείς αυτόματα στον 19ο αιώνα, κάτι που με τιμά, αν κρίνω από τη δραστική συρρίκνωση των διανοητικών και πνευματικών ικανοτήτων της ανθρωπότητας στις αρχές του τρέχοντος αιώνα) ήταν αυτός που πρωτοεισήγαγε την έννοια των κοινωνικών τάξεων (την οποία χρησιμοποιώ ως βάση για τα ως άνω γραφόμενα μου), είσαι βαθιά γελασμένος.Αντιγράφω πολύ πρόχειρα:«Η έννοια κοινωνικές τάξεις αποκτά για πρώτη φορά θεωρητικό-αναλυτικό περιεχόμενο στα έργα της Κλασικής Σχολής της Πολιτικής Οικονομίας, την οποία εγκαινίασε το 1776 ο Αdam Smith με τον "Πλούτο των Εθνών" και της οποίας ο ιστορικός κύκλος θεωρείται ότι έκλεισε το 1848 με το "Oι Αρχές της Πολιτικής Οικονομίας και ορισμένες από τις Εφαρμογές τους στην Κοινωνική Φιλοσοφία" του John Stuart Mill (Roll 1989, Rubin 1994).Η έννοια της κοινωνικής τάξης πρωτοεμφανίζεται, βέβαια, στην αρχαία ελληνική και ρωμαϊκή κοινωνία. Όμως, στους αρχαίους συγγραφείς η κοινωνική τάξη αποτελεί είτε ένα καθαρά περιγραφικό όρο με πρακτική χρησιμότητα στη διαμόρφωση των "κοινών" της πόλης (χωρισμός των ελεύθερων πολιτών σε "τάξεις" ανάλογα με το μέγεθος της περιουσίας τους), είτε μια κανονιστική έννοια (περιγραφή μιας ιδεατής κοινωνικής οργάνωσης στο πλαίσιο της οποίας ορίζονται, με κριτήρια κυρίως πολιτικά -δηλαδή αναφερόμενα στην οργάνωση της εξουσίας- οι "τάξεις"). Παρόμοιο κανονιστικό χαρακτήρα είχαν και οι περί τάξεων προσεγγίσεις κατά το Μεσαίωνα.»Με βάση τη δική σου αντίληψη, στα σκουπίδια ο Adam Smith, o J. S. Mill, ο Quesnay πριν απ' αυτούς, ο Max Weber και πάει λέγοντας. Για τον Μαρξ δεν το συζητάμε, απολίθωμα και τεμπελχανάς που έτρωγε τα λεφτά του Engels, τα έχει πεί ο γίγαντας ο Θάνος Τζήμερος αυτά! Η πλάκα είναι ότι δεν χρειάζεται να είσαι καν κομμουνιστής/μαρξιστής ή οτιδήποτε σχετικό για να κάνεις λόγο για τάξεις· μιά χαρά χρησιμοποιεί την ταξική ανάλυση πληθώρα φιλελεύθερων, συντηρητικών, ακόμα και αμιγώς αντιδραστικών διανοούμενων. Όσο αρνείσαι να αποδεχθείς ότι οι προαναφερόμενοι στοχαστές, συμπεριλαμβανομένου του ίδιου του Marx, έχουν ένα διαχρονικό και οικουμενικό στοιχείο που υπερβαίνει τα στενά γεωγραφικά και ιστορικά όρια της επόχής στην οποία έζησαν και έδρασαν, τόσο θα αυτογελοιοποιείσαι κατ' αυτόν τον τρόπο. Αν ασχολείται τόσος και τόσος κόσμος με τον Αριστοτέλη ή τον Σπινόζα ή τον Μαρξ, είναι γιατί πιστεύει ότι κάτι έχει να του πεί στο σήμερα.
