Ο Ρωμανός είναι αναρχικός του ένοπλου αγώνα. Στις επιστολές του αναφέρει: Απ’ την πρώτη στιγμή υπήρξε μια προσπάθεια θυματοποίησης μας κυρίως απ' τα ΜΜΕ αποκρύπτοντας τις επιλογές μας και παρουσιάζοντάς μας ως παρασυρμένους νέους/ Δεν αναγνωρίζω τις διαδικασίες τους, ούτε το δικαίωμα να με κρίνουν υπάνθρωποι, όπως ο Μόκκας, που για μένα δεν έχουν ούτε το δικαίωμα στη ζωή / Για μένα η σύλληψη τεσσάρων ένοπλων αναρχικών χωρίς μάχη είναι μια ήττα που δεν επιδέχεται περαιτέρω θυματοποίησης/ Ο ψυχικός πόνος της υποταγής και της αναίμακτης παράδοσης δεν συγκρίνεται με τον ξυλοδαρμό απ’ τους μπάτσους. Ο ξυλοδαρμός σε εξαγριώνει ενώ ο άλλος (ο πόνος από την αναίμακτη παράδοση) σε στοιχειώνει/ Για μένα οι ληστείες τραπεζών είναι μια διαχρονική επιλογή των επαναστατών που «ξεκλειδώνει» πολλές δυνατότητες. Σε αποδεσμεύει από τα πλοκάμια τις μισθωτής εργασίας και τις συμβάσεις που αυτή επισυνάπτει. Και οι υποστηρικτές του εκτός indymedia λένε: είδε τον φίλο του να σκοτώνεται/ τον χτύπησαν οι μπάτσοι και τον εξαγρίωσαν/ δεν χρησιμοποίησε το όπλο στη ληστεία ενώ θα μπορούσε/ μία έκανε το παιδί.Εάν επιτρεπόταν και πήγαιναν να τον επισκεφτούν θα του προκαλούσαν μεγάλη θλίψη. Όσο θα του μιλούσαν το σκηνικό θα θύμιζε θείτσες που έχουν επισκεπτεί τον ανιψιό που έχει τα δικά του. Θα του αρρώσταιναν τα νεύρα.