Έξυπνη κίνηση στη σκακιέρα των δηλώσεων από πλευράς Νάσιουτζικ, Ρωμανού και Ραγκούση, η δήλωση: Η εκπαιδευτική άδεια έχει την έννοια της επανένταξης.Εκεί που ήταν χαμένοι ανανεώθηκαν.Η ουσία και το δίκιο όμως δεν αλλάζει πλευρά. Ο υιός Ρωμανός δεν έχει επιλέξει καμιά επανένταξη μέχρι τώρα. Κακά τα ψέματα. Σε τούτη τη φάση της ζωής του είναι αναρχικός της ένοπλης δράσης μέχρι το κόκαλο. Μεταξύ άλλων δηλώνει: Απ’ την πρώτη στιγμή υπήρξε μια προσπάθεια θυματοποίησης μας αποκρύπτοντας τις επιλογές μας και παρουσιάζοντάς μας ως παρασυρμένους νέους/ Δεν αναγνωρίζω τις διαδικασίες τους, ούτε το δικαίωμα να με κρίνουν υπάνθρωποι, όπως ο Μόκκας, που για μένα δεν έχουν ούτε το δικαίωμα στη ζωή / Για μένα η σύλληψη τεσσάρων ένοπλων αναρχικών χωρίς μάχη είναι μια ήττα που δεν επιδέχεται περαιτέρω θυματοποίησης/ Ο ψυχικός πόνος της υποταγής και της αναίμακτης παράδοσης δεν συγκρίνεται με τον ξυλοδαρμό απ’ τους μπάτσους. Ο ξυλοδαρμός σε εξαγριώνει ενώ ο άλλος (ο πόνος από την αναίμακτη παράδοση) σε στοιχειώνει/ Για μένα οι ληστείες τραπεζών είναι μια διαχρονική επιλογή των επαναστατών που «ξεκλειδώνει» πολλές δυνατότητες. Κατ' αρχήν σε αποδεσμεύει από τα πλοκάμια τις μισθωτής εργασίας και τις συμβάσεις που αυτή επισυνάπτει. Και στο τέλος κάθε επιστολής χαιρετά τους συναγωνιστές του που μόλις πήραν άδεια το έσκασαν και ξαναναρχίσαν τα πιστολίδια.Όσοι μιλούν για μεγαλοψυχία και ουμανισμό είναι οπαδοί κάποιας ιδεολογίας και κοροϊδεύουν μόνο τον εαυτό τους και τους ομοιδεάτες τους. Εάν ένα χρυσαυγιτάκι έπαιρνε το καλάσνικοφ και αρχινούσε να πυροβολεί όποιον δεν του άρεσε, για όσα μας συμβαίνουν, θα ζητούσαν την παραδειγματική του τιμωρία. Η μητέρα και ο πατέρας τού Ρωμανού είναι φανερό πως δυσκολεύονται πάρα πολύ να παραδεχτούν τα λάθη και τις παραλήψεις τους. Να δούμε πού θα οδηγήσουν τον γιό τους και πού αυτή τη χαμένη την κοινωνία.