Είναι προφανές πως ο Φορτσάκης δεν αντέχει τη μεγάλη κόντρα που δημιούργησε ανάμεσα στον εαυτό του και μια μερίδα φοιτητών και ένιωσε την ευκαιρία να κάνει "τα γλυκά μάτια".Γελιέται φυσικά. Στην πορεία οι τέτοιοι χαρακτήρες τρώνε φτύσιμο απ' όλες τις πλευρές και χάνουν παντελώς την υπόληψή τους.Είναι φως φανάρι πως ο Ρωμανός σ' αυτή τη φάση της ζωής του το μόνο που έχει στο μυαλό του και δεν του το βγάζεις με τίποτε είναι η απόδραση και η ένοπλη δράση. Εάν ένα χρυσαυγιτάκι έπαιρνε το καλάσνικοφ για να διορθώσει τα όσα μας συμβαίνουν, το συλλαμβάναν και στη συνέχεια δήλωνε ο τάδε είναι υπάνθρωπος δεν αξίζει να ζει, με στοιχειώσει η αναίμακτη παράδοση κ.λπ. όλοι οι αυτοπαρουσιαζόμενοι ως μεγαλόψυχοι θα ζητούσαν την παραδειγματική του τιμωρία και να μην διανοηθούν να του επιτρέψουν να βγαίνει έξω. Ένας τού ένοπλου αγώνα το σκάει. Και δεύτερος τού ένοπλου αγώνα το σκάει. Και τρίτος τού ένοπλου αγώνα το σκάει. "Αντε γαμηθείτε" θα πει ο κόσμος. Συνέλθετε. Μια παρόμοια κατάσταση έσπρωξε τον Μουσολίνι στην εξουσία.
