Και τώρα τι; Πατάξαμε την αστυνομική βία; Τιμήσαμε τη μνήμη ενός ανθρώπου που σκοτώθηκε άδικα; Χτυπήσαμε το κατεστημένο; Το κεφάλαιο; Μια πόλη που φλέγεται ποιο πρόβλημα λύνει; Ποιος από τους ιδιοκτήτες των καταστημάτων που καταστρέφονται κάθε φορά πλήττεται από αυτήν την κατάσταση; Με την ασφάλεια του καταστήματος να του πληρώνει τα σπασμένα, ο μόνος που πλήττεται είναι ο εργαζόμενος που θα απολυθεί επειδή το κατάστημα στο οποίο εργαζόταν για να θρέψει την οικογένειά του πλέον είναι καμένο/σπασμένο/κατεστραμμένο. Και τα μάρμαρα και πεζοδρόμια και κάδους και όλα όσα καταστρέφονται κάθε φορά, ποιος τα πληρώνει; Οι βουλευτές; Μήπως τα πληρώνει ο κόσμος; Μήπως εγώ, και αυτοί και όλοι μας δουλεύουμε για να πληρώνουμε αυτά τα σπασμένα; Ποιος κερδίζει τελικά και ποιος χάνει; Γιατί κανείς δεν ζυγίζει τα πράγματα; Γιατί επικρατεί αυτή η νοοτροπία του "εξοργίζομαι, σπάω, καίω και καταστρέφω"; Και πώς μπορεί κάποιος πολίτης να αλλάξει αυτήν την κατάσταση; Μπορεί; Δεν μπορεί; Τελικά ποιος έχει την εξουσία πάνω στα δημόσια αγαθά και στη δημόσια περιουσία;